| Mroźna kraina śniegu - Strona 2 |
| Kraj: Szwecja Autor: Marcin Ćwiek Dodano: 05.07.2011 | |
|
Strona 2 z 2
W sumie nie było tak strasznie jakby się mogło wydawać. Jedyny mój problem, to opanowanie swoich szczękających zębów i wypowiedzenie wzorowo w języku angielskim pozwolenia o: "step out of the water" - a wyszło "step outafo, step outfa water". Wyposażony byłem w "norkę" (jednoosobowy nieprzemakalny namiocik bez stelaża, przypominający duży worek na śpiwór) oraz dwa śpiwory o różnej gramaturze. Wydawało się, że powinno być w miarę ciepło. Nikt jednak nie spodziewał się, że temperatura w nocy spadnie do -35 stopni. Zanim poszedłem jednak spać zająłem sie wytapianiem śniegu na wodę potrzebną do zalania "S-ki". Cały czas trzeba było pamiętać o noszeniu rękawiczek. Wszystko metalowe, czego się dotykało, było piekielnie zimne. Na przykład termos, kuchenka i garnki - jeżeli dotknęło się tego gołą ręką to pozostawiało się kawałek skóry. Jeden ze szkolonych na chwilę przytrzymał swój nóż ustami. Niewielki kawałek metalu, który blokuje ostrze przed przypadkowym złożeniem się, szybko przylgnął ochoczo do jego języka. Cóż, uczymy się na błędach... Najtrudniej było "wbić" się do śpiwora i zasunąć zamki. Trzeba było zdjąć do tego rękawiczki. Musiałem robić wszystko na raty, to znaczy zasunąć trochę zamka i szybko ogrzać ręce. Znowu zdjąć rękawiczki, aby zasunąć zamek i znowu ręce do rękawiczek. Najgorzej jak gdzieś przyciął się zamek i nie mogłem go zasunąć. Dosłownie z zegarkiem w ręku w 5 sekund miałem sztywne palce i nie byłem w stanie nic nimi zrobić. Dobrze, że nie miałem potrzeby wstawać w nocy na siku. Mój kolega musiał się załatwić w nocy kilka razy. Za pierwszym razem wstał ze śpiwora i wrócił trzęsąc się jak galareta. Następnym razem odpinał tylko trochę śpiwora, przekręcał się na bok i sikał, gdzie popadło, byle z dala od śpiwora. Co się tyczy snu to nie wiem, co się działo. Nigdy w życiu nie miałem tak bardzo zakręconych snów. Trochę spałem, trochę się budziłem z zimna i tak naprawdę nie wiem czy śniłem, czy spałem. Kolejne tygodnie spędziłem na typowym szkoleniu wojskowym. Nocki tym razem przyszło mi spędzić w nieogrzewanym namiocie (z wyjątkiem jednej nocy) jak i również w wybudowanym ze śniegu igloo – tzw. "Quincy". W żadnym z tych miejsc nie czułem się komfortowo. Wszędzie było ciasno i... zimno. Wyjątkiem był domek wzniesiony ze śniegu. Temperatura panująca wewnątrz oscylowała w granicach 0 stopni, więc jak na tutejsze warunki było ciepło. Jednak ciasnota panująca w środku była nie do zniesienia i mogła doprowadzić każdego do klaustrofobii. Nie było jednak innego wyjścia, aby schronić się przed zimnem. Autor: Marcin Ćwiek  LudzieBardzo mili i otwarci ludzie
Podziel się
|
Ustaw jako ulubiony
Odsłon: 2238  Musisz się zalogować, aby dodać komentarz, zarejestruj się jeśli jeszcze nie masz konta
|
Komentarze 
Napisz komentarz
