Dzisiaj chciałem przybliżyć kilka miejsc znajdujących się w Italii, które zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictawa UNESCO: Urbino, Ravennę, Modenę, Bolonię, Ferrarę i Wenecję oraz inne ciekawe miejsca, do których warto się wybrać (Rimini, Loreto, Gradara) + San Marino będącą najstarszą republiką świata.

Moje podróże po Italii odbywałem w październiku 2011 roku z miejsca mojego zakwaterowania, czyli z Rimini. Jest to miasto, które jest świetnym punktem wypadowym, gdyż leży na węźle kolejowym łączącym Nizinę Padańską z południowo- wschodnią częścią „buta” włoskiego. Rimini jest kurortem o bardzo bogatej historii i w okresie letnim drogim miejscem pobytu. Po sezonie jednak wiele hoteli jest pustych, a ceny przystępniejsze. Pogoda dla nas, Polaków, jest dobra, choć Włosi chodzą już w kozakach, a niektórzy w czapkach. W słoneczne dni można jeszcze spotkać plażowiczów (głównie z Rosji) zażywających również kąpiele morskie, natomiast dni pochmurne są świetnym pretekstem do wycieczek po tej jakże interesującej części Włoch. W lato wiele biur podróży organizuje ciekawe wycieczki, ale w październiku czy listopadzie nie ma na to co liczyć i trzeba sobie je zorganizować samemu. Jak już wspomniałem nie jest to takie trudne, bo połączenia są bardzo dobre a zaletą takiego podróżowania jest to, że lepiej poznaje się Włochy i ich mieszkańców (a nie współtowarzyszy z autokaru wypełnionego głównie Rosjanami), poza tym nie jesteśmy przez nikogo ograniczani. Poniżej opiszę kilka miejsc w których byłem podczas mojego pobytu.

Urbino to przepiękne miasto regionu Marche, stolica (wraz z pobliskim Pesaro) prowincji o nazwie Pesaro e Urbino. Do miasteczka najlepiej dojechać z Pesaro, które ma stałe połączenie autobusowe (linia nr 46). Koszt biletu w jedną stronę: 3,20 euro (przyspieszony-45min.) lub 2,85 euro (zwykły- 75min.).  Dojeżdżając do miasteczka od razu widać, że jest niezwykłe, gdyż wzdłuż drogi ciągną się mury obronne miasta. Przystanek dla autokarów jest przy bramie prowadzącej do historycznej części miasta otoczonej w całości murami obronnymi. Warto chwilę się zatrzymać i przejść kilka metrów w stronę restauracji, gdyż już  stamtąd można zobaczyć największe zabytki miasta: Palazzo Ducale z dwoma okazałymi wieżami, a także kopułę katedry. Od razu chciałem zaznaczyć, że miasteczko jest małe i wszędzie jest blisko. Zaproponuję więc wycieczkę po trasie, którą sam sobie wytyczyłem. Przechodząc przez główną bramę możemy iść na wprost ulicą wznoszącą się ku górze  (Via Giuseppe Mazzini) docierając do Piazza della Republica. W pobliżu placu znajduje się kościół św. Franciszka, którego nie da się przegapić ze względu na wysoką wieżę. Skręcamy w lewo (via Rafaello) i po lewej stronie możemy zatrzymać się w Casa Natale di Rafaello- rodzinnym domu Rafaela Santi, wybitnego malarza z przełomu XV i XVIw. (koszt wejścia 3 euro). Idąc dalej (cały czas pod górkę) dochodzimy do Piazzale Roma, następnie skręcamy w lewo i dochodzimy  do Fortezza Albornoz. Sama forteca nie robi wielkiego wrażenia, ale widoki z tego miejsca są niesamowite. Kwintesencja tego, co włoskie- sielankowe krajobrazy wraz z pięknie wkomponowanym miasteczkiem. Szczerze mówiąc zaparło mi dech widząc te krajobrazy. Dodatkowo, atmosferę stwarzają też studenci, którzy siedzą porozstawiani na ulicach i robią szkice budowli Urbino. Jak mój zachwyt nieco się ostudził  wróciłem do Piazza della Republica, skąd skierowałem się w stronę katedry i Palazzo Ducale ulicą via Vittorio Veneto. Tu czekała mnie kolejna niespodzianka: ogromna katedra z XVIIIw. i olbrzymi pałac rodu Montefeltro. Wejście do katedry jest bezpłatne, a wewnątrz są obrazy Federica Barocciego, malarza z przełomu XVI i XVIIw. Jeden z jego obrazów został częściowo zniszczony przez jakiegoś wandala, który w 1982r. ukradł kawałek płótna, a ślad po tym wybryku jest ciągle widoczny. Z katedrą sąsiaduje największa i najbardziej znana budowla Urbino: Palazzo Ducale. To pochodząca z XVw. rezydencja władców Urbino- rodu Monteferlo. Z zewnątrz widać ogrom pałacu, choć wygląd nie zachwyca. Po wejściu do jego wnętrza (wstęp 5 euro) widać dopiero prawdziwy kunszt. Urbino to miasto, które koniecznie trzeba zobaczyć jeżeli jest się w pobliżu, gdyż nawet najlepsze opisy nie oddadzą tego co się tam czuje. Byłem, widziałem i polecam serdecznie.

Ravenna- to kolejne z pięknych włoskich miast. Z Rimini do Rawenny połączenie są bardzo częste i można tam wybrać się nawet na pół dnia. Okres świetności przypada tu na czasy końca Imperium Rzymskiego, kiedy to pełniło funkcję stolicy. Miasto słynie przede wszystkim z mozaik, znajdujących się w głównych budowlach z poprzednich wieków. Główne zabytki Ravenny są nieco luźniej rozmieszczone niż w innych miastach, ale i tak wszędzie jest blisko. Koniecznie trzeba zajrzeć do kościoła San Vitale, gdzie bizantyjskie mozaiki są jednymi z piękniejszych, jakie widziałem. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się mauzoleum Galli Placydii, która w V w.n.e. sprawowała władzę nad całym Imperium.  Do kolejnych, wartych zwiedzania miejsc zaliczyłbym: muzeum i grobowiec Dantego- największego włoskiego poety, który został wygnany z rodzinnej Florencji, kościół Św. Franciszka, Muzeum Archivescovile, kościół Św. Ducha (Santo Spirito), kościół Św. Apolinarego Nuovo.

Modena- do Modeny przyjechałem pociągiem o godzinie 7:53 i właśnie wstawał poranek (27 października 2011r.). Od razu skierowałem się w stronę głównego placu, gdzie znajdują się największe zabytki miasta. Po drodze mijałem Palazzo Ducale- wielką rezydencję wybudowaną przez ród d`Estów, którzy przenieśli się z Ferrary do Modeny. Obecnie jest tam Akademia Wojskowa i jest problem z wejściem do środka, więc sobie odpuściłem (i tak było nieczynne bo otwierają od 10:00). Kilka minut drogi i znalazłem się w samym centrum Modeny, na Piazza Grande. To przy tym placu znajdują się największe zabytki, czyli romańska katedra, połączona z nią prawie 90 metrowa wieża La Ghirlandina, Palazzo Comunale (dawna i obecna siedziba władz miejskich), a także Musei del Duomo. Wszystkie te obiekty prezentują się bardzo okazale i można je zobaczyć z jednego miejsca. Najcenniejszym zabytkiem jest katedra z 1099r. do której można wejść za darmo. Z zewnątrz trwały akurat prace renowacyjne, jednak wnętrze przepiękne. Mnóstwo rzeźb i obiektów, które tworzyli najwybitniejsi tamtych czasów. Po wyjściu z katery obszedłem wszystkie zabytki z wszystkich stron i wszedłem do Palazzo Comunale. Interesował mnie mianowicie jeden przedmiot: la Secchia, czyli drewniany cebrzyk, który stanowi trofeum z bitwy pomiędzy Modeną a Bolonią w 1325r. pod Zappolino. Modena z Bolonią rywalizowały ze sobą od wieków i do dnia dzisiejszego ona trwa. W tamtym czasie rywalizowały ze sobą dwa rody: Gwelfowie za którymi stała Bolonia i Gibelinowie, sprzymierzeni z Modeną. Modena wygrała tę bitwę, w której zginęło około 2000 ludzi (łącznie), a drewniany cebrzyk (la Secchia) przechowywany jest do dziś w Palazzo Comunale. Aby go obejrzeć trzeba wejść po schodach do głównego budynku, skręcić w lewo i tam poprosić o obejrzenie. Gdy się o niego pytałem byłem bardzo mile przyjęty, a pani, która tam pracuje zaprowadziła mnie na miejsce. Znajduje się on w pomieszczeniach Urzędu Miasta i nie wiem, czy każdy tam może wejść o której godzinie chce i czy mogą tam wchodzić wycieczki. Pomieszczenie, w którym cebrzyk się znajduje jest bardzo ładne, a sale sąsiednie przepięknie zdobione. Nigdy nie widziałem jeszcze tak urządzonego Urzędu Miasta z tyloma zabytkami wewnątrz. Po obejrzeniu zabytków przy Piazza Grande warto wybrać się wzdłuż via Emilia do Palazzo dei Musei z XVIIIw. Znajduje się tam olbrzymia pod względem woluminów biblioteka (Biblioteca Estense) zawierająca m.in. list Zygmunta Starego do królowej Bony z 1514r. mówiący o pokonaniu wojsk moskiewskich pod Orszą. Na drugim piętrze znajduje się Galleria Estense w której wystawiane są malowidła, rzeźby i wyroby rzemieślnicze. Modena to urocze miasto, z którego pochodzą takie osobistości jak Luciano Pavarotti i Enzo Ferrari. W mieście i w jego okolicy mają swoje siedziby słynne firmy motoryzacyjne: Ferrari, Maserati, Lamborghini, De Tomaso, Pagani.