Tegoroczna majówka nie była tylko przedłużonym weekendem. W moim wykonaniu była to tygodniowa wyprawa do krainy mlekiem i czekoladą płynącej. Szwajcaria wielu kojarzy się z górami, zegarkami i Milką, ale ja uparłam się odkryć też pozostałe atuty tego kraju, na własną rękę zwiedzając najważniejsze destynacje.

W dzień w tym samym miejscu można wypożyczyć rower wodny (czego nie omieszkałam uczynić) i bardziej aktywnie poznawać widoki. Swoją drogą, lawirowanie między żaglówkami i tramwajami wodnymi jest samo w sobie nie lada przeżyciem! Na pokład warto zabrać lokalny owocowo-jogurtowy przysmak, tzw. Birche Muesli – smakowało najlepiej, gdy opalałam się pośrodku jeziora muskana bryzą z fontanny.

Dla miłośników zabytków i historii sztuki Zurych ma asy w rękawie w postaci kościoła FRAUMUNSTER, w którym  przepiękne witraże wykonane są wg projektu uznanego malarza i grafika Marca Chagalla oraz kościół z bliźniaczymi wieżami – GROSSMUNSTER z oryginalnym zastosowaniem szlachetnego kamienia ametystu w portalach nad wejściami.

Na wspomniane wieże można wspiąć się krętymi schodkami, by podziwiać charakterystyczne dla Szwajcarii widoki – przejrzyste kanały rzeki, dopracowane zagospodarowanie uliczek, zabytkowe kamieniczki z kolorowymi okiennicami i zielone tarasy przy większości mieszkań.

Ciekawostka znajduje się przy ul. Spiegelgasse 1 – to tam narodził się kierunek sztuki współczesnej jakim jest DADAIZM. Ma tam do dziś siedzibę Cabaret Voltaire, klub-mekka bohemy artystycznej i miejsce, gdzie powstał Manifest Dada. Na co dzień nadal oferuje on bezpośredni kontakt z różnymi formami sztuki od wydawnictw, przez wernisaże po spektakle włącznie.

Jako że z wykształcenia jestem krytykiem sztuki, to uwagę moją przykuwały różnego rodzaju instalacje artystyczne na terenie całego miasta, jednak myślę, że fruwającej rzeźby Botero na Dworcu Głównym nie przegapiłby żaden podróżnik,  i większość tak jak i ja pokusiłaby się o zrobienie pamiątkowego zdjęcia skrzydlatej damy.

Korzystając z rozbudowanej sieci połączeń kolejowych w Szwajcarii, mogłam łatwo i za przystępną cenę przemieszczać się po całym kraju. Jako pierwszy cel obrałam opactwo Sankt Gallen. Obecny klasztor Benedyktynów został założony około 600 roku przez mnicha św. Gawła. Chwili uniesienia dostarczy tam każdemu przyglądanie się misternie wymalowanej i wyłożonej barokowymi stiukami kopule ogromnej katedry, jak również kontemplacja najstarszych woluminów książkowych Europy – ręcznie iluminowanych ksiąg z ponad 150 tysięcznego zbioru biblioteki.

Beztroski czas, jakby wolniej płynący, pozwolił mi na chwile relaksu na dziedzińcu opactwa, które – warto dodać -  jest jednocześnie światowym centrum naukowo-badawczym.

Z Sankt Gallen blisko miałam do Bazylei. Bazylea znana mi była wcześniej z organizowanych tam międzynarodowych targów sztuki współczesnej i targów zegarmistrzowskich. Nie spodziewałam się, że jest to po prostu urocze miasto.

Obowiązkowym punktem programu jest Fontanna Tinguely’ego. To niesamowita rozrywka w postaci mobilnych elementów na różne sposoby tryskających wodą. Nic tylko usiąść i patrzeć!

Ponadto Ratusz Bazylei jest jednym z piękniejszych budynków,  jakie widziałam. Jest magicznie kolorowy i bardzo ozdobny, a na dziedzińcu zachęcają do zwiedzania równie atrakcyjne krużganki.

Przy okazji pobytu tam, zakupiłam tradycyjny bazylejski przysmak – BASLER LEKERLI – pyszne pierniczki z aromatem pomarańczy – świetny pomysł na pamiątkę dla rodziny lub znajomych w Polsce.

Lew wykuty w ogromnej, polodowcowej skale upamiętnia gwardzistów szwajcarskich Ludwika XVI poległych w obronie Marii Antoniny (symbolicznie ukazanej jako kwiat osłaniany łapą zranionego lwa) podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Zwykle można spotkać tam grupki uczniów podczas lekcji historii lub plastyki i oczywiście stadka turystów japońskich z nieodłącznymi aparatami.

Jednak najbardziej znanym obiektem Lucerny są drewniane mosty. Odrestaurowane, zdobione malowidłami drewniane przeprawy, uzupełnione o warowne baszty, służą do dziś, ale już bardziej jako tło do zdjęć zwiedzających niż podstawowy ciąg pieszy. W każdym razie są imponujące!

Reszta dnia upłynęła pod znakiem zakupów w najdłuższej, zadaszonej promenadzie handlowej Europy  i przemierzania ulic średniowiecznego starego miasta wpisanego na światową listę dziedzictwa kultury UNESCO.

Przedostatni dzień pobytu w Szwajcarii spędziłam w Genewie. Genewa leży już po francuskojęzycznej stronie kraju, ale ze względu na mieszczący się tam Pałac Narodów Zjednoczonych jest miastem iście kosmopolitycznym.

W trakcie tego majowego tygodnia poznałam kraj na tyle, by móc „odhaczyć” go w spisie swoich wojaży, co nie znaczy jednak, że nie wrócę do Szwajcarii przy najbliższej okazji. Odpowiada mi tamtejsza uprzejmość, estetyka miast i szeroki wachlarz atrakcji z różnych dziedzin. Dla każdego coś dobrego.

Nie tylko sery :)

Komunikacja lokalna

Komentarze (0)

Napisz komentarz